Had mijn eerste domeinnaam geregistreerd voordat de grote bedrijven een eigen website hadden, zolang dwaal ik al op het internet rond. Websites bestonden uit tekst met hier en daar een afbeelding, een gif-plaatje, want die waren het kleinst. Een pagina met veel plaatjes openen? Kon je in de tussentijd koffie zetten, die makkelijke koffiemachines bestonden ook nog niet.
Heb al dat moois van wat het internet ons tegenwoordig biedt zien ontwikkelen.
Werd van alle nieuwe diensten lid en wilde overal deel van uit maken. Zo ook Facebook en Twitter. Kende geen enkele Nederlander die toentertijd ook deel uit maakte van de Facebookfamilie, had een paar buitenlandse vrienden, heel knus allemaal.
Toen al was dat sociale media ding niet echt iets voor mij, communiceren met mijn vaak buitenlandse internetvrienden deden we via ICQ, fora en BBS. Zelfs nu nog loopt de meeste communicatie met mijn Finse vrienden van Afterdawn via ICQ (via Miranda), hoewel het wel steeds vaker via Google Hangouts gaat.
In Finland is Facebook al jaren heel erg groot, alles gaat daar via Facebook lijkt het.
In het eerste jaar van Google+ heb ik daar in een kroeg aan een heleboel aangeschoten Finnen uitgelegd hoe de kringen nu precies werkte in het nieuwe sociale netwerk.
Zonder succes, was wel heel gezellig.
Facebook is nu ook in Nederland big.
De gehele Nederlandse bevolking heeft nu zo'n beetje een profiel
en ook ieder bedrijf trouwens.
"Vind ons leuk op onze facebookpagina en je maakt kans op een nieuwe auto"
Ieder zichzelf respecterend bedrijf heeft tegenwoordig een afdeling sociale media.
Al mijn real-live vrienden en familieleden, die mij nog niet eens zo lang geleden uitlachte omdat ik wel eens iets op Twitter plaatste, lopen nu de godganse dag met hun smartphone in de hand om maar niets te missen en om iedereen te vertellen wat ze eten en dat het vandaag weer lekker zacht is buiten.
Daarom is Facebook niet voor mij.
Gaat bijna nooit ergens over, de interface staat me niet aan, wordt gek van meldingen als
"Yvonne nodigt je uit om een spelletje te spelen",
veel reclame,
stom algoritme voor je tijdlijn,
de term "vind ik leuk" vind ik dus niet leuk,
"Wil je mijn vriendje worden?",
etc.
Toen was daar ineens Google+, geweldig, toen al, vooral de kringen zijn een fantastisch concept.
En natuurlijk zijn de early adopters de mensen die graag dingen uittesten, vaak ook verstand hebben van ICT en vaak ook in computerbusiness werkzaam zijn.
Dat gaf niks, want nu ging het tenminste ergens over, en ook nog eens over zaken die mijn interesse hadden. Bovendien hoefde ik niemand meer te vragen of ik zijn of haar vriendje mag worden.
Ben nog nooit zo sociaal geweest als in het eerste jaar van Google+.
Toen al maakte de zogenaamde social media experts, die niet eens zelf op G+ aanwezig waren, G+ een beetje belachelijk, het zou een spookstad zijn, enz. Zij maakte maar een ding belachelijk met hun professionele argumenten en dat waren ze zelf. Nog steeds wordt Google+ in vergelijkingen van de verschillende sociale netwerken aangeduid als een netwerk waar alleen maar personeel van Google actief is.
Nu is het natuurlijk wel zo dat naast de Google-medewerkers er wel heel erg veel mensen actief zijn die op de een of andere manier iets met computers, social media of communicatie van doen hebben.
Nog steeds, maar er komen steeds meer "normale" mensen bij.
Moet ook eerlijk bekennen dat ik na een sociale mediapauze/moeheid een tijdje aan het facebooken ben geweest. Lekker dollen met mijn collega's uit mijn normale werkomgeving.
Maar uiteindelijk ging het zinloze gelul mij zo tegenstaan dat ik weer terug bij het leukere netwerk, Google+. Vind het gewoon prettiger werken, een betere interface hebben en de samenwerking met andere Google-diensten wordt steeds beter.
Ben best wel lang weggeweest en moet nog een beetje ontdekken wat voor leuke mensen er allemaal bij gekomen zijn, die ik dan desgewenst in één of meerdere van mijn kringen stop, of juist niet.
En het mooie aan de kringen is dat jezelf bepaald wie wat te lezen krijgt en beter nog van wie jijzelf de berichten wilt lezen. En juist het concept van die kringen vinden veel mensen (facebookers) moeilijk te doorgronden. Heel vreemd.
Waarom mijn real-life vrienden, collega's en vrienden veel tijd besteden aan Facebook en het vertikken om ook een keertje het in mijn ogen veel betere netwerk, Google+, uit te proberen, is eigenlijk heel simpel. In de periode dat G+ aan de weg begon te timmeren, gingen velen van hen overstag, meestal op aandringen van hun vrienden, om ook een Facebook-profiel aan te maken.
Ze werden Facebook-vrienden met de mensen waarmee ze in het echte leven ook al vrienden waren. En dat is lekker veilig en ze voelden zich al snel thuis.
Overstappen naar iets nieuws met allemaal vreemde mensen vinden ze best een beetje eng.
Facebook ja, dat begrijpen ze allemaal, maar vraag ze niet naar de privacy-instellingen e.d.
Nu wil ik niet zeggen dat er bij Facebook veel domme mensen zitten en bij Google+ veel slimme,
maar bij veel facebookers geldt echt, wat de boer niet kent, dat vreet hij niet.
Aan mijn enthousiasme kan het niet liggen, misschien wel aan mijn vermogen om iets eenvoudig uit te leggen. Want ze willen niets horen over dat andere sociale netwerk, waar volgens hen alleen maar computernerds actief zijn.
"Kringen? Zal best handig zijn, maar zoiets kan ook wel met Facebook, denk ik."
"Communities? Klinkt een beetje eng, moet je zeker ook weer lid van worden."
Ook bij ons worden er verschrikkelijk veel kattenplaatjes gepost en heb je kringen waarin men elkaar iedere dag goedemorgen wensen, probeer ik dan als laatste overredingsmiddel.
Mag allemaal niet baten.
Jammer, maar ik heb de moed opgegeven.
Laat ze lekker facebooken.
Kijk daar af en toe nog wel even wat mijn kinderen en vrouw allemaal mee hebben gemaakt die dag.
Werd van alle nieuwe diensten lid en wilde overal deel van uit maken. Zo ook Facebook en Twitter. Kende geen enkele Nederlander die toentertijd ook deel uit maakte van de Facebookfamilie, had een paar buitenlandse vrienden, heel knus allemaal.
Toen al was dat sociale media ding niet echt iets voor mij, communiceren met mijn vaak buitenlandse internetvrienden deden we via ICQ, fora en BBS. Zelfs nu nog loopt de meeste communicatie met mijn Finse vrienden van Afterdawn via ICQ (via Miranda), hoewel het wel steeds vaker via Google Hangouts gaat.
In Finland is Facebook al jaren heel erg groot, alles gaat daar via Facebook lijkt het.
In het eerste jaar van Google+ heb ik daar in een kroeg aan een heleboel aangeschoten Finnen uitgelegd hoe de kringen nu precies werkte in het nieuwe sociale netwerk.
Zonder succes, was wel heel gezellig.
Facebook is nu ook in Nederland big.
De gehele Nederlandse bevolking heeft nu zo'n beetje een profiel
en ook ieder bedrijf trouwens.
"Vind ons leuk op onze facebookpagina en je maakt kans op een nieuwe auto"
Ieder zichzelf respecterend bedrijf heeft tegenwoordig een afdeling sociale media.
Al mijn real-live vrienden en familieleden, die mij nog niet eens zo lang geleden uitlachte omdat ik wel eens iets op Twitter plaatste, lopen nu de godganse dag met hun smartphone in de hand om maar niets te missen en om iedereen te vertellen wat ze eten en dat het vandaag weer lekker zacht is buiten.
Daarom is Facebook niet voor mij.
Gaat bijna nooit ergens over, de interface staat me niet aan, wordt gek van meldingen als
"Yvonne nodigt je uit om een spelletje te spelen",
veel reclame,
stom algoritme voor je tijdlijn,
de term "vind ik leuk" vind ik dus niet leuk,
"Wil je mijn vriendje worden?",
etc.
Toen was daar ineens Google+, geweldig, toen al, vooral de kringen zijn een fantastisch concept.
En natuurlijk zijn de early adopters de mensen die graag dingen uittesten, vaak ook verstand hebben van ICT en vaak ook in computerbusiness werkzaam zijn.
Dat gaf niks, want nu ging het tenminste ergens over, en ook nog eens over zaken die mijn interesse hadden. Bovendien hoefde ik niemand meer te vragen of ik zijn of haar vriendje mag worden.
Ben nog nooit zo sociaal geweest als in het eerste jaar van Google+.
Toen al maakte de zogenaamde social media experts, die niet eens zelf op G+ aanwezig waren, G+ een beetje belachelijk, het zou een spookstad zijn, enz. Zij maakte maar een ding belachelijk met hun professionele argumenten en dat waren ze zelf. Nog steeds wordt Google+ in vergelijkingen van de verschillende sociale netwerken aangeduid als een netwerk waar alleen maar personeel van Google actief is.
Nu is het natuurlijk wel zo dat naast de Google-medewerkers er wel heel erg veel mensen actief zijn die op de een of andere manier iets met computers, social media of communicatie van doen hebben.
Nog steeds, maar er komen steeds meer "normale" mensen bij.
Moet ook eerlijk bekennen dat ik na een sociale mediapauze/moeheid een tijdje aan het facebooken ben geweest. Lekker dollen met mijn collega's uit mijn normale werkomgeving.
Maar uiteindelijk ging het zinloze gelul mij zo tegenstaan dat ik weer terug bij het leukere netwerk, Google+. Vind het gewoon prettiger werken, een betere interface hebben en de samenwerking met andere Google-diensten wordt steeds beter.
Ben best wel lang weggeweest en moet nog een beetje ontdekken wat voor leuke mensen er allemaal bij gekomen zijn, die ik dan desgewenst in één of meerdere van mijn kringen stop, of juist niet.
En het mooie aan de kringen is dat jezelf bepaald wie wat te lezen krijgt en beter nog van wie jijzelf de berichten wilt lezen. En juist het concept van die kringen vinden veel mensen (facebookers) moeilijk te doorgronden. Heel vreemd.
Waarom mijn real-life vrienden, collega's en vrienden veel tijd besteden aan Facebook en het vertikken om ook een keertje het in mijn ogen veel betere netwerk, Google+, uit te proberen, is eigenlijk heel simpel. In de periode dat G+ aan de weg begon te timmeren, gingen velen van hen overstag, meestal op aandringen van hun vrienden, om ook een Facebook-profiel aan te maken.
Ze werden Facebook-vrienden met de mensen waarmee ze in het echte leven ook al vrienden waren. En dat is lekker veilig en ze voelden zich al snel thuis.
Overstappen naar iets nieuws met allemaal vreemde mensen vinden ze best een beetje eng.
Facebook ja, dat begrijpen ze allemaal, maar vraag ze niet naar de privacy-instellingen e.d.
Nu wil ik niet zeggen dat er bij Facebook veel domme mensen zitten en bij Google+ veel slimme,
maar bij veel facebookers geldt echt, wat de boer niet kent, dat vreet hij niet.
Aan mijn enthousiasme kan het niet liggen, misschien wel aan mijn vermogen om iets eenvoudig uit te leggen. Want ze willen niets horen over dat andere sociale netwerk, waar volgens hen alleen maar computernerds actief zijn.
"Kringen? Zal best handig zijn, maar zoiets kan ook wel met Facebook, denk ik."
"Communities? Klinkt een beetje eng, moet je zeker ook weer lid van worden."
Ook bij ons worden er verschrikkelijk veel kattenplaatjes gepost en heb je kringen waarin men elkaar iedere dag goedemorgen wensen, probeer ik dan als laatste overredingsmiddel.
Mag allemaal niet baten.
Jammer, maar ik heb de moed opgegeven.
Laat ze lekker facebooken.
Kijk daar af en toe nog wel even wat mijn kinderen en vrouw allemaal mee hebben gemaakt die dag.
